ÇINARIMIZ....... :(

30 Kasım 2014 Pazar.
Ailece sabah kahvaltımızı yapıyoruz. Eşim,ben , İnanç ve Kıvanç...Güzel bir gün hazırlığı yapıyoruz.
Kıvanç'ın ertesi gün doğum günü ( 1 ARALIK )..Futbol kursundan sonra bir arkadaşı ile gezi planlıyor.
Kahvaltımız henüz bitmişti ki, telefonu çalıyor eşimin. Kayınpederime bakan Ömer telefonda,ağlamaktan konuşamıyor.
Eşimin rengi benzi attı. Biz anladık tabii...:(
Ailemizin çınarı babamız, çocukların,torunların büyükbabası hakkın rahmetine kavuşmuştu. Yaklaşık 100 yıllık yaşamı süresince hiçbir şeyi dert edinmedi.. Neredeyse hiç hastalanmadı. Elinden Kur'an-ı Kerimi hiç bırakmadı,gücünü kaybedene kadar da namazını kıldı....Çocukları, torunları,torunların çocukları hep yanında oldu.
Şimdi resimlere bakınca zamanın ne kadar hızlı geçtiğini anlıyorum.

 Bu resim; 1992 Şubat ayına ait. Bizim nişanımız. Bu resimdeki büyüklerimiz şu an hayatta değiller. :(
Ayakta  kasketli olan kayınpederim.Önünde oturan Emine Teyzemiz,Dedem ve babaannem..Çok uzun zaman önce hayata veda ettiler. :(

Büyük oğlum İnanç henüz 7 aylık falan.:) Mardin Ömerli de yaşıyorlardı hacı babamlar. Onları ziyarete gitmiştik. :) Çok severdi onunla oynamayı..

 2011 yılı...

 Bu resim yakın bir tarihte.. 2013 yazından...

Kıvanç'ın tabletini beraber çözmeye çalışıyorlar:)

Bizimkinin tablet kullanımını öğretme çabaları :)

 Büyükbaba ve büyükanne ile değerli bir fotoğraf.

Torunlarıyla 2014 sonbaharı

Ve tek gerçek ;Ailemizin asırlık çınarı hayata veda etti. :(

Allah gani gani rahmet eylesin.